Андрэй Віктаравіч нарадзіўся ў 1923 годзе. Удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне. Быў двойчы паранены. Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай зоркі і Айчыннай вайны, шасцю медалямі. У 1949 годзе Андрэй Віктаравіч Лакамкін скончыў Кінешэмскі хіміка-тэхналагічны тэхнікум, асвоіў спецыяльнасць «тэхнік-тэхнолаг па вытворчасці соляў і кіслот». Пачынаў майстрам у цэху слабой азотнай кіслаты і аміячнай салетры. Здольны вырашаць і выконваць самыя складаныя вытворчыя задачы, працавіты і адказны, Андрэй Віктаравіч праз некаторы час быў прызначаны старэйшым майстрам. А наступнай прыступкай яго працоўнай біяграфіі стала ГПТУ № 49 хімікаў, дзе ён працаваў майстрам вытворчага навучання. У 1986 годзе пайшоў на заслужаны адпачынак. За высокія вытворчыя паказчыкі і актыўны ўдзел у грамадскім жыцці прадпрыемства ўзнагароджаны шматлікімі граматамі.
Родапачынальнікам эканамічнай службы «Азоту» па праве з'яўляецца Ганна Аляксандраўна Лакамкіна. Сваю працоўную дзейнасць пачала інжынерам-эканамістам аміячнай вытворчасці на Бярэзнікаўскім АТЗ, куды была накіравана пасля заканчэння ў 1949 годзе Уральскага політэхнічнага інстытута імя С. М. Кірава. У 1962 годзе А. А. Лакамкіна разам з мужам і сынамі Віктарам і Аляксандрам прыязджаюць у Гродна. Кіраўніцтвам Гродзенскага азотна-тукавага завода яна была прызначаная в. а. начальніка планавага аддзела, з 1963 па 1966 год з'яўлялася першым начальнікам ААПіЗ, а ў 1966 годзе А. А. Лакамкіна ўзначальвае планава-эканамічны аддзел «Азота» і працуе на пасадзе начальніка гэтага аддзела да выхаду на заслужаны адпачынак — 22 снежня 1979 года. Была ўзнагароджана Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР у 1968 і 1976 гадах, юбілейным медалём у гонар 100-годдзя з дня нараджэння Леніна, шматлікімі граматамі кіраўніцтва прадпрыемства за добрасумленную працу і актыўны ўдзел у жыцці «Азоту», фатаграфія А. А. Лакамкінай занесена на Дошку гонару.
Старэйшы сын Андрэя Віктаравіча і Ганны Аляксандраўны Віктар працуе ў ААТ «Гродна Азот» з 1975 года. Пасля заканчэння Беларускага тэхналагічнага інстытута быў накіраваны на завод у цэх аміяк-2, дзе пачынаў інжынерам-тэхнолагам, а потым быў прызначаны начальнікам змены. З 1984 года месцам працы Віктара Андрэевіча стаў цэх аміяк-4. Вось ужо больш за дзесяць гадоў ён начальнік аддзялення атрымання канвертаванага газу. Віктар Андрэевіч умее працаваць з людзьмі, згуртаваць іх, весці да пастаўленай мэты. У 1986 году змена, кіруемая ім, заваявала першае месца сярод змен роднасных цэхаў. А сам Віктар Андрэевіч Лакомкін неаднаразова з'яўляўся пераможцам унутрызаводскіх сацспаборніцтваў.
Пры ўсёй сваёй занятасці В. А. Лакамкін знаходзіць час і на адпачынак. Спорт і вандраванні — вось асноўныя яго захапленні. Венгрыя, Румынія, Польшча, Германія, Чэхія, Бельгія, Францыя, Турцыя — спіс краін, дзе пабываў Віктар Андрэевіч, можна пералічваць бясконца. У маладыя гады быў членам зборных каманд «Азоту» па футболе і хакеі, неаднаразова з'яўляўся прызёрам абласных, гарадскіх і рэспубліканскіх спаборніцтваў.
Запал мужа да вандровак і спорту падзяляе і жонка Віктара Андрэевіча Таццяна Іванаўна. Працуе Таццяна Іванаўна ў даследчай лабараторыі новай тэхнікі інжынерам-канструктарам 1-й катэгорыі. Як і муж, з'яўляецца рацыяналізатарам і вынаходнікам. Віктар Андрэевіч і Таццяна Іванаўна выхавалі дваіх сыноў, якімі вельмі ганарацца. Старэйшы сын Дзяніс у 2001 годзе скончыў Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Я. Купалы па спецыяльнасці «радыёфізіка, электронныя сістэмы» і адначасова вячэрняе аддзяленне па спецыяльнасці «матэматык-праграміст», а ў 2007 годзе — Беларускі тэхналагічны інстытут (атрымаў дыплом хіміка-тэхнолага). На «Азоце» працуе з 2001 года. Пачынаў Дзяніс Віктаравіч у цэху КВПіА слесарам. Затым была служба ў арміі, пасля якой зноў вярнуўся ў ААТ «Гродна Азот» і сёння працуе інжынерам-тэхнолагам-праграмістам у цэху аміяк-4. Захапляецца аўтамадэльным спортам. Ён неаднаразовы прызёр абласных, гарадскіх і рэспубліканскіх спаборніцтваў.
З 2005 года звязаў сваё жыццё з нашым прадпрыемствам і малодшы сын Віктара Андрэевіча і Таццяны Іванаўны Аляксей. Пасля заканчэння Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Я. Купалы атрымаў спецыяльнасць інжынера-матэматыка-праграміста і працуе ў аддзеле інфармацыйных тэхналогій інжынерам-праграмістам. Усе прадстаўнікі працоўнай дынастыі сям'і Лакамкіных людзі захопленыя. Не выключэнне і Аляксей Віктаравіч. Ён чэмпіён Гродзенскай вобласці, а таксама неаднаразовы прызёр абласных і рэспубліканскіх спаборніцтваў па суднамадэльным спорце. Прымае актыўны ўдзел у працы турыстычнага клуба «Крокі».
І яшчэ адзін прадстаўнік сям'і Лакомкіных — малодшы сын заснавальнікаў працоўнай дынастыі Андрэя Віктаравіча і Ганны Аляксандраўны Аляксандр. У 1979 годзе ён з адзнакай скончыў Беларускі тэхналагічны інстытут імя С. М. Кірава і быў размеркаваны на «Азот» у рамонтны цэх № 3. Паралельна скончыў аспірантуру Беларускага тэхналагічнага інстытута імя С. М. Кірава на кафедры «Працэсы і апараты хімічных вытворчасцей» . З 1982 па 2003 год Аляксандр Андрэевіч працаваў у ІЛВНТ. Яго высокі прафесіяналізм спрыяў хуткаму прасоўванню па кар'ернай лесвіцы. Пачынаў інжынерам у даследчай лабараторыі ўкаранення новай тэхнікі, затым стаў старэйшым інжынерам, а неўзабаве быў прызначаны начальнікам сектара. З 2003 па 2006 год Аляксандр Андрэевіч Лакамкін працаваў начальнікам сектара АНТРІ, а цяпер з'яўляецца вядучым інжынерам ІЛВНТ. Аляксандр Андрэевіч — пісьменны спецыяліст, праца якога адзначана шматлікімі ўзнагародамі. Сярод іх Падзяка Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь за ўклад у вынаходніцкую і рацыяналізатарскую дзейнасць (2008 год), Званне «Лепшы вынаходнік Гродзенскай вобласці» (1986), нагрудны знак «Выдатнік вынаходніцтва і рацыяналізацыі» (1987), дыплом лаўрэата прэміі Гродзенскай абласной камсам8 ), грамата ВГА імя Д. І. Мендзялеева (1987), дыплом Асацыяцыі Новых матэрыялаў і Тэхналогій за 2-е месца ў рэспубліканскім конкурсе (1995), Ганаровая грамата абласнога савета БАВР (1986).